Adtajała duša.
Žyvu ŭ budzionnaj huščy,
Biaź łišniaha hraša,
Nie nahulaŭšy tłušču.
I duma, jak usich,
Tryvožyć biezhałosa:
Ci ŭsio ja adkusiŭ
Ad karavaju losu?
Ci ŭsio, što moh niaści,
Niasu jak viernaść praŭdzie?
Ci mnohamu ŭ žyćci,
Jak mnohija, ja zdradziŭ?
Ci jość mnie što skazać
Žyvomu čałavieku,
Čaho nia moža znać
Jon sam, ravieśnik vieku?
Ci mnie sušyć piaro —
Duša adśviatkavała?
Jašče tvaryć dabro
Jość sposabaŭ niamała.
|
|
